Σφάλισα τα μάτια μου  

να μη μπορώ ξανά εσένανε

να δω

μα πέρασες σαν αερικό

από μπροστά μου 

Ωτοασπίδες έβαλα στα αυτιά μου

μην τυχών κι ακούσω

τη γλυκιά ηχώ της γάργαρης φωνής σου

μα μου ψιθύρισες στα ώτα της καρδιά μου 

και αναστατώθηκε η ψυχή μου 

Με ορατές και αόρατες κλωστές

τα δυο μου χέρια

έδεσα σφιχτά 

να μην μπορέσουν 

και σ' αγκαλιάσουν σφιχτά 

μα τα ακροδάχτυλα μου

άρχισαν να ψηλαφίζουν  

χαϊδεύοντας 

το άψυχο χαρτί 

της φωτογραφίας σου  

Σαν τους φυλακισμένους 

σε φυλακές υψίστης ασφαλείας 

με αλυσίδες τα δυο μου πόδια 

δεμένα 

για να μη κάνουν βήμα

ούτε ένα  

και μπορέσουν να 'ρθουν σε σένα 

μα κούνησα τα δάχτυλα και πήρα ελπίδα 

Είπα και της καρδιάς 

πως η λογική

είναι πολύτιμη τη δεδομένη τη στιγμή 

να με κρατήσει μακριά 

απ'της αγάπης του τη ζεστασιά 

μα εκείνη φώναξε δυνατά 

"Αγόρι μου γλυκό

μόνο για σένα πια χτυπώ"